Wat een vervelende situatie daar in Kana: een feest dat in het water dreigt te vallen. Wat zal het bruidspaar zich daar rot over gevoeld hebben. Het is een bekend verhaal, de wijn raakt op. Maar wat een geluk: Jezus maakt van water wijn! Niet van gewoon water trouwens, ook niet van wonderwater ofzo, nee Jezus maakt van het reinigingswater wijn. Een deel hiervan was ook al gebruikt, de vaten zaten niet meer vol. De joodse reinheidsregels kenden verschillende rituele wassingen. Zo werden voor de maaltijd niet alleen de handen gewassen maar ook het keukengerei en het vaatwerk. Want om koosjer te eten moet je grondig gereinigde handen hebben en een zorgvuldig gezuiverde omgeving. Dit reinigingswater zat in stenen kruiken. Dit zijn kostbare kruiken. Duurder dan aardewerk, maar aardewerk houdt meer vuil vast. Bij deze bruiloft zijn er zes van die stenen vaten. Misschien alle zes onderdeel van de uitzet van het kersverse paar -ieder huishouden in Israël had zulke vaten- misschien waren ze ook voor een deel geleend. En zo is er reinigingswater genoeg op dit feest: 6 x 2 à 3 metrete; 1 metreet is zo’n 40 liter, dat maakt ongeveer 600 liter water. Dit bruiloftsfeest zal in ieder geval niet vroegtijdig beëindigd hoeven te worden doordat de noodzakelijke rituele wassingen niet meer kunnen plaatsvinden.

Nee, de feestvreugde van deze bruiloft wordt bedreigd door een tekort aan wijn. Ook in de bijbel is een tekort aan drank op een bruiloftsfeest een echt probleem. Waar Jezus, Gods Zoon, zich mee gaat bemoeien. En heel bewust neemt Jezus die stenen reinigingsvaten dan op in zijn handelen. Hij zegt tegen de bedienden: ‘Vul de vaten met water’. ‘En,’ schrijft Johannes, ‘ze vulden ze tot de rand.’ Hiermee wordt duidelijk dat wat er gebeurt een wonder is. Er is geen ruimte in de vaten om nog een of ander geheimzinnige vloeistof toe te voegen. Nee, Jezus verandert het reinigingswater in wijn.

Maar dat is geweldig, nu kan het feest doorgaan! Want Jezus heeft gezorgd voor een bijzonder goede wijn. Maar wacht eens even, kan dit feest nu nog wel doorgaan? Er is nu toch geen reinigingswater meer? Maar dat is een groot probleem. Niet voor ons, maar wel voor de joden! Johannes vertelt niet hoe dit is opgelost. Zouden de bedienden de moed hebben gehad om het eeuwenoude gebruik van de reiniging voor de rest van het feest achterwege te laten? Of heeft Maria misschien ook hierin een aanwijzing gegeven? Of hebben de bruiloftsgasten het begrepen en ter plekke een nieuw liedje gemaakt: ‘Bij Jezus verschijnen kan het rituele reinigen verdwijnen’? En daar drinken we op!

Maar waarom moet dit nou net het eerste wonder van Jezus zijn? Welke toon zet Hij hiermee? Had Jezus’ eerste wonder niet beter een genezingswonder kunnen zijn, zodat duidelijk werd dat zijn werk op aarde gericht was op het herstel van alle dingen? Of had Jezus niet beter kunnen beginnen met een blinde weer ziende te maken, om het signaal af te geven dat Hij gekomen was om de ogen van Israël te openen voor God? Maar Jezus’ eerste wonder is het veranderen van reinigingswater in wijn om een bruiloftsfeest te redden. Had dat nou prioriteit?

En toch kiest Jezus bewust een bruiloft uit als locatie voor zijn eerste wonder. Een bruiloft, feest van eeuwige trouw, feest van uitgesproken liefde. Want in het paradijs was het daar toch ook misgegaan? De zondeval liet trouwbreuk zien. Echt een scheiding tussen God en mens. Maar dan is het juist heel mooi dat Jezus’ eerste wonder het redden van een bruiloft is. Hij zegt daarmee: laat liefde en trouw ongehinderd doorgang vinden! Waarbij de Israëliet natuurlijk heel goed wist dat God de relatie met zijn volk beschrijft als een huwelijk. En dat Jezus juist reinigingswater in wijn verandert betekent: Ik kom van zonden en onreinheid verlossen, en daar mag jij het glas op heffen. Of te wel, Jezus laat het feest van de verlossing aanbreken. De inhoud van die zes reinigingsvaten heeft daar in Kana een week lang niet herinnert aan de onreinheid voor God, maar aan de vreugde die Jezus komt brengen.

Jezus laat het feest van de verlossing aanbreken. Herstel van liefde en trouw. En dat is ook precies wat we vieren in het avondmaal. Wie avondmaal viert gedenkt en gelooft dat Jezus door zijn dood aan het kruis verlossing voor jou heeft verdiend. Reiniging van de zonden. Herstel van de relatie met God. En dat mag je vieren! Doen wij dat als gemeente? Vieren wij het avondmaal wel vaak genoeg? Zes keer per jaar avondmaal, is dat nou om over... naar de hemel te schrijven? En dan nog de soms gedrukte sfeer waarin het avondmaal gevierd wordt? Maar als je in de frequentie en de sfeer verandering zou aanbrengen ben je er dan? Nee, want het gaat uiteindelijk om je leven. Het gaat erom of jij met heel je hart je verlossing viert. En of je dat elke dag doet. Het gaat erom of je leven een feest is omdat het een verlost leven is. Dat is dus de vraag: vier jij de verlossing van je leven wel?

Maar kun je die verlossing wel vieren als je tegelijk nog zoveel onverlostheid in je leven ziet, zoveel zonde en opstand tegen God? Ik ben dan wel gereinigd maar toch zondig ik telkens weer. En dit blijft zo tot Christus’ komst. Maar juist daarom vier je die verlossing! Je hebt de verlossing door Christus zo nodig. Die verlossing door Christus belooft de toekomst waarin de zonde voorbij zal zijn. En Jezus’ hart gaat zo sterk uit naar die dag, de bruiloftsdag, dat die zeker zal komen. Dan is Hij de bruidegom en zijn wij de bruid. Het is niet toevallig dat Jezus zijn eerste wonder laat plaatsvinden op een bruiloft. Want op een bruiloft loopt alles ook uit. Het volkomen herstel van de relatie van liefde en trouw tussen God en mens. Want vergis je niet, op de bruiloft van het Lam ben jij niet aanwezig als gast, nee, je bent er de bruid! Je weet toch met wie Jezus trouwt? Met zijn gemeente en met ieder daarin. Dat Jezus in Kana al het oog had op zijn eigen bruiloftsfeest wordt voor de goede verstaander ook al duidelijk in de hoeveelheid wijn waar Jezus voor zorgt: zo’n 600 liter. Die hoeveelheid krijgen ze nooit op in wat er nog rest van de week. Deze hoeveelheid lijkt bestemd voor een groter feest. Dit doet denken aan Jesaja 25:6: ‘Op deze berg richt de HEER van de hemelse machten voor alle volken een feestmaal aan: uitgelezen gerechten en belegen wijnen, een feestmaal rijk aan merg en vet, met pure, rijpe wijnen.’ Daarom is elke avondmaalsviering een uitkijken naar de bruiloft van het Lam. De dag waarop Hij de wijn nieuw met ons zal drinken in het koninkrijk van zijn Vader. En dan zullen wij verrast uitroepen net als de ceremoniemeester in Kana: ‘U hebt de beste wijn tot het laatst bewaard!’

Maar hoe vier je in je leven het feest van de verlossing? Tussen de avondmaalsvieringen door? Tussen de zondagen door? Wie zijn verlossing niet viert gaat die verlossing zomaar minder belangrijk vinden. Kijk, je verlossing kun je vieren door te leven bij een open bijbel. Zoals op een huwelijksjubileum het geopende fotoboek de feestvreugde vergroot, zo vergroot je de vreugde over je verlossing door in het fotoboek van Gods genade te kijken. En spreek met God in je gebed, spreek je dank en blijdschap uit. En zing een lied, dat is toch ook een uiting van feestelijkheid? En een feest vier je met cadeaus. Geef daarom van je gaven om de ontvangen verlossing te vieren. Geef niet alleen op zondag, maar ook in die collecte door de week.

Mijn vraag aan u en jou is nu: zie jij de verlossing van je zonden als een feest? Het kan zijn dat je hart er koud onder blijft. Het kan zijn dat je worstelt met alles wat nog onverlost is in deze wereld. Het kan zijn dat je zonden verbergt en niet belijdt. Het evangelie is duidelijk: de verlossing van je zonden is een feest dat gevierd moet worden. Jezus zelf schenkt daarvoor de wijn. Die laat je toch niet staan?